Πράσινο το χρώμα της ανάπτυξης ή πως κράτος και κεφάλαιο λεηλατούν την φύση και τις ζωές μας

Μέσα από μία μιντιακή κινδυνολογία (“ακραία καιρικά φαινόμενα”, “βιβλικές καταστροφές” κ.α.) κράτος και κεφάλαιο χρησιμοποιούν εργαλειακά την κλιματική αλλα- γή, προκειμένου αφενός να τη διαχειριστούν προς όφελός τους και αφετέρου να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν τους από τα κάτω. Στην κατεύθυνση αυτή, προωθούν το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και επιχειρούν να αποκρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την επίταση της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης και των ζωών μας, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Παράλληλα, τις βαρύτερες επιπτώσεις των καταστροφών αυτών τις επωμίζονται οι οικονομικά ασθενέστεροι/ες των περιοχών που πλήττονται. Ταυτόχρονα, προωθούν ένα νέο μοντέλο «πράσινου» καπιταλισμού. Δημιουργούν νέες ευκαιρίες για επενδύσεις μέσω επικερδών αναπτυξιακών έργων, τα οποία παρου- σιάζονται ως η μοναδική συμβατή λύση που μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα όλο και αυξανόμενα ζητήματα υποβάθμισης του πλανήτη και την οικονομική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, είναι η απόλυτα ελεγχόμενη θεσμική διέξοδος που προωθούν τα κράτη και οι καπιταλιστικοί κολοσσοί ώστε να επιβιώνει, ακόμα και με διαφορετικές μορφές, το τωρινό σύστημα εκμετάλλευσης και λεηλασίας της φύσης. Σε αντίθεση με τους κυρίαρχους που επιχειρούν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε την ικανότητα να επιλύσουμε αδιαμεσολάβητα τα προβλήματά μας, εμείς εμπιστευόμαστε πλήρως τις δημιουργικές δυνάμεις μας και συλλογικοποιούμαστε αυτοοργανωμένα, αντιθεσμικά και αντιιεραρχικά, με γνώμονα την αλληλεγγύη, στο πλαίσιο όχι μόνο αγώνων ενάντια στη λεηλασία της φύσης, αλλά και σε κάθε πεδίο αγώνα. Στον αντίποδα λογικών αφομοίωσης και ανάθεσης των ζωών μας στους «ειδικούς» και στους πάσης φύσεως αυτόκλητους σωτήρες, προτάσσουμε τη συλλογικοποίη- ση και τη διασύνδεση των αγώνων, με απώτερο στόχο την καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού. Με το βλέμμα στραμμένο στη δημιουργία κοινοτήτων ελευθερίας, αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης, οι οποίες αντιλαμβανόμενες τον εαυτό τους ως μέρος της φύσης θα επαναπροσδιορίσουν τις ανάγκες και τη σχέση τους με αυτή.

ΟΣΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΊ ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΊ Ο ΚΑΠΊΤΑΛΊΣΜΟΣ ΣΥΝΊΣΤΟΥΝ ΕΝΑ ΕΚ ΘΕΜΕΛΊΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΊΚΟ, ΚΑΤΑΠΊΕΣΤΊΚΟ ΣΥΣΤΉΜΑ ΠΟΥ ΕΠΊΤΕΊΝΕΊ ΤΉ ΛΕΉΛΑΣΊΑ ΤΉΣ ΦΥΣΉΣ ΚΑΊ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικοτήτων ενάντια στην λεηλασία της φύσης

mail: enantiasthlehlasia[@].espiv.net